سلام.
اولا اعتکاف عزلت درويشانه نيست. چون اصولا در خانه و مسجد محل نيست بلکه در مسجد جامع يا در واقع مساجديست که انبيا يا اوصياي آنان در آن مسجد نماز جماعت خوانده باشند. و اين يعني جايي که تردد بسياري ست.
ثانيا تمام آسيب هايي که گفتيد مترتب است اما دال بر اين نيست که اعتکاف يعني همين ها . من بسيار بسيار چيزهاي ديگه اي هم مي بينم . بگذريم که خيلي چيزهاي خوب و فوق العاده هم اصولا توسط کسي ديده نميشه و پنهان مي مونه.
ثالثا من هم چند سالي از جمع رفيقان فراري شدم و در شهرستان ها معتکف شدم و دو سالي هم تو فيقش نشد. الآن به لطف آقا دوباره پناهنده شلوغي حرم شدم و مضاف بر اين پيگيرم که در سالهاي بعد ، همه رفقاي قديم رو ثبت نام کنم تا اگر قرعه به نام افتاد، باز دور هم باشيم . چرا ؟
چون ديگه ما رفقاي قديم نيستيم و حالا ديگه همنشيني همديگه برامون غنيمته بلکه حياتيه.
رابعا غرض اينکه حالات ما گذراست .نبايد حالات گذرامون رو به حقايق ثابت سرايت بديم _ رجوع شود به يادداشتي که درباره عزاداري مرقوم کرديد و کامنتي که حقير جسارت کردم و گذاشتم _
خامسا امسال هم در زيارت رجبيه هاي اعتکاف يادتان کردم.
سادسا باز هم جسارت هاي از اين دست حقير رو ببخشيد. خيال مي کنم که وظيفه دارم بگم.
سابعا به همسرتون سلام بنده رو برسونيد. همه دوري ها يک روز به وصال تبديل مي شه .مهم اينه که از امتحان انتظار خوب بيرون بيايم. و با گلايه خرابش نکنيم.
ثامنابر گل روي امام ثامن ضامن صلوات .