سلام،يکي از منطق دانان و فيلسوفان بزرگ(فکر کنم افلاطون...) ميگويد: انسانها همواره در فطرت ثاني به سر ميبرند و هنگام حيرت و اعجاب (يک واقعه خارج از زندگي معمول، مانند مرگ و چيزهايي که انسان را به ياد خدا و معاد مياندازد.) براي مدت کمي به فطرت اول که اصل فطرت است در مي آيند و بعد دوباره به حالت قبل(فطرت ثاني) بر ميگردند. *فطرت ثاني: غرق شدن در روزمرگي*
وقتي اين مطلبو خوندم يادم به اين اومد ،گفتم بنويسم.ببخشيد زياد حرف زدم.
