اي گل ِ وحشي
كه از شكاف ِ ديوار ِ شكسته اي روييده اي
تو را بيرون خواهم كشيد
و بر كف ِ دست خواهم نهاد
ريشه و ساقه و گل، هر سه با هم،

اما اگر مي توانستم
تو را بفهمم كه چيستي
ريشه و ساقه و گل با هم
خداوند را
و جوهر ِ ذات ِ آدمي را نيز مي شناختم

سلام رضوان عزيز...از حسن ديدگاه متعاليت ممنون......

زيبائي انسانها..در زيبائي ديدگاه هاشون پنهاست..

موفق و سربلند..چون هميشه