پستت عجيب منو به فکر فرو برد.
کاش هيچ وقت قلم ساده اي و نثر قشنگي که داري، بريده نشه.
بنويس به خاطر همه اونهايي که دوسشون داري. حتي اگه نمي خونن، حتي اگه ارزش يه متن ساده عميق رو درک نمي کنن.
بنويس براي دل خودت
براي رها شدن بايد نوشت. براي پرواز هم بايد نوشت.
مي داني که؟
قلم هاي اوليه از پر بودند. پر پرندگان.
