ماه رمضان شد، مى و ميخانه بر افتاد عشق و طرب و باده، به وقت ‏سحر افتاد

افطار به مى كرد برم پير خرابات گفتم كه تو را روزه، به برگ و ثمر افتاد

با باده، وضو گير كه در مذهب رندان در حضرت حق اين عملت ‏بارور افتاد