يک خواستگار نويسنده داشتيم و به خاطر بُعد مسافت معرفمون چندتا دونه نامه هامون رو رد و بدل کرد. من تايپ مي کردم اون با خودکار مي نوشت. به قول اون من گرافيست بودم اون نويسنده و اين حتي در انتخاب متريالهامون تأثير گذاشته بود.

الآن فقط موارد خاص هست که دفترم روي کار مياد. مثلاً حرف زدنم با دخترم.گذشت اون زمون که سالي يکي دوبار "دفتر آبي" رو بايد نو مي کردم.

*قبلاً هم گفته بودم که اون سبک نوشتنهات رو توي اون سررسيد کاهي نقاشي داره رو بسيار مي پسندم. خيلي روح داره. و دقيقاً انگار مال خودته. درست مثل پستهاي وبلاگ يا فيس بوک که از ذهن خود طرف بر اومده نه کپي و پيست و سايتهاي ديگه.اصالت داره.

کلاً مطلب مورد نظرمو گرفتي يا باز توضيح بدم؟