سلام خوبيد...
من وقتي بچه بودم كتابهاي صمد بهرنگي رو ميخوندم ويه مجموعه داستان داشتم كه چند تا از داستانهاشتو اون بود مثه دومرول و عزراييل...و يه داستانه در مورده يه جوجه كه يادم نيست ...به نظر من اون موقع كتاباشو دوست داشتم ...بعد ها كه برگ شدم ميشنيدم كه ميگن كمونيست بوده و...خودكشي كرده....وو... و همين ديدهاي خارجي نسبت به يه نويسنده باعث شد كمي از بعضي نوشته هاش دور بشم و اونو توصيه نكنم وه كوچيكترها...اما الان كه فكز ميكنم مي بينم درسته كه كتاب غذاي روح بشره و... اما به نظر من اون چيزي كه رو كه نويسنده رو مورد نقد قرار ميده نبايد زندگي شخصي اش باشه...چه اينكه صادق هدايت و...به خاطر همين ديدگاه كه به مون از بچگي تو مدارس تلقين ميكنن ...كه ايني كه ما ميگيم بخونين...ونه چيزه ديگه ...به اين مرض جامعه ما دچار شده كه هيچكس به كتاب و كتابخوندن اهميت نميده...درسته يك متن ميتونه خيلي انحراف بكشونه ذهن ادما رو اما به اعتقاده بنده اون انحراف بهتر از جمود فكريه كه ما بدلايلي ....از بچگي دچارش ميشيم به نظر من هر كتابي ارزش يه بار خوندن رو داره....
ياحق
