نظرات ياداشت ارمياي من

سلام آبجي رضوان
باور مي کني نوشته ي قبليت رو هم خوندم ولي فرصت نشد کامنت بذارم ..
خوش به حالت آجي هر چقدر هم که گرفتاري داشته باشي همتت تو خوندن کتاب زياده ولي من هنوز با همه ي شوق و ذوقم فرصت نکردم کتابايي رو که تو خونه داريم بخونم ... اينه که خريد کتاب رو براي خودم يه جور اسراف مي دونم ... چون هنوز دهها کتاب نخونده ي باارزش و عميق تو کتابخونه براي خوندن دارم ...
ميگم اين رضا امير خاني چطور مي تونه اينقدر دقيق جاهايي رو توصيف کنه که اونجا نبوده يا زمانهايي رو تووصيف کنه که اونجا زندگي نکرده ... يعني تحقيق مي کنه ...ميگم اين پست تو هم عين نوشته هاي امير خاني شد ... همچين يه خورده سرم گيج رفت ... ولي کلا امير خاني يه نقطه ي قوت هايي داره و يه نقطه ضعف هايي ... به قول تو از جمله هاي شيرين و پرمفهومي استفاده مي کنه که خاص خودشه ... کلا داستان هاش يه صفاي خاصي داره ... حالا بايد داستان از به رو بخوني که اينقدر اصطلاحات اختصاصي راجع به خلباني هست که موندم اينا رو از کجا ياد مي گيره ؟ حتما خيلي تحقيق مي کنه .... واااااي کمال همنشين ( امير خاني ) اثر کرد ما هم پر حرف شديم ... ياحق

پاسخ

سلام عزيز. عارضم خدمتت که... اونجا بوده!!! توي جلسه ي نقد بيوتن گفت که يک سال زندگي در آمريکا رو تجربه کرده و خودم هم حين خوندن کتاب مطمئن شده بودم که خيلي از فضاها رو از اونجايي که ديده داره توصيف ميکنه. حالا که از هم نشيني امير خاني يه چيزي به ارث بردي اقلا بشين کتابشون بخون!