سلام.چطوري؟ من تقريبا اولين بار بود مي رفتم شيراز.قبلا يه دفعه توي شش هفت سالگي رفته بودم كه هيچي ازش يادم نيست.بر عكس تو ما همش توي جاهاي ديدنيش بوديم. توي جاهاي ديدني شيراز حس خوبي به آدم دست ميده.مخصوصا مقبره ي حافظ و سعدي و حرم شاهچراغ (که باهاتون بوديم) آدم به آسمون نزديکتر ميشه.خيلي حس جالبيه.در ضمن همون وضع بي مثالش درسته.
جمله ي پاياني:
چه رنجي است لذت ها را تنها بردن و چه زشت است زيبايي ها را تنها ديدن و چه بدبختي آزاردهنده اي است تنها خوشبخت بودن! در بهشت تنها بودن سخت تر از كوير است ( دكتر علي شريعتي )
يا علي.
