• وبلاگ : خلوت من
  • يادداشت : ماهي کوچولوي سياه
  • نظرات : 10 خصوصي ، 36 عمومي
  • ساعت دماسنج

    نام:
    ايميل:
    سايت:
       
    متن پيام :
    حداکثر 2000 حرف
    كد امنيتي:
      
      
     
    + مريم 

    بد نگاه كردي. ببين هميشه بايد به تاريخ كتاب نگاه كني. تاريخ داره. اين کتاب مال بچگي هاي مامان باباي منه. قبل از انقلاب. بايد بچه ها رو روشن مي کردن. كتابها كاملاً سياسيه. هيچ پوچ نيست. همه با منظور نوشته شده. ايهام موج مي زنه. كومونيستها هم جزو انقلابيون به حساب مي اومدن. براي بر چيدن شاه. هدف يكي بوده.

    يكي مثل مامان من هم كلاس قرآنش رو مي رفته هم كتابهاي صمد رو مي خونده. اين شورش رو بيشتر مي كرد.

    آره تو با اين سن و سالت تو دوره و زمونه ات خوندن اين كتاب بي مزه به نظر مياد هر چند كه پارسا از نمايشگاه گرفتم و خوندمش و اتفاقاً با اون ديد كه خوندم خيلي هم خوشم اومد.

    مامان و باباي من هنوز خلاصه داستان رو اگه بخوان بگن مي گن : داستان ماهي اي كه بركه راضيش نمي كرده. بيشتر مي خواسته. دريا مي خواسته...

    با اين ديد بخون. حتماً خوشت مياد.

    ماچ ماچ

    پاسخ

    منم عرض کردم که خوشم اومده از اين کتاب. فقط نويسنده رو قدري محکوم کردم. اونم به خاطر داستان هاي ديگه اش. منظور من از پوچي, دقيقا پوچي افکاره. کمونيست ها هم در زمان انقلاب, از مخالفين سرسخت شاه بودن و براي براندازي رژيمش خيلي کمک کردن. اما آيا اونا هدف دار زندگي ميکنن؟ نه! اونا هيچ هدف مشخصي از نفس کشيدن ندارن. باور کن!