به ! ما هم اومديم و وبلاگتون را روشن و منور ساختيم چه بحث جنجال برانگيزي بود اين استاد !!!

سلام به آبجي رضوان گلم

سلام همشهري عزيزم
خوبي؟

ببخش اگه مدتيه نيستم....
دعا كن ... بر طرف شه....
دلم هواي وبتو كرد گفتم سري بزنم
پست قبليتو نديده بودم.... چقدر حرف توشه.... اسراف....
واقعا هم ما .... بدترين اسرافو تو عمر و وقتمون ميكنيم... نه...؟
خب با اجازه فعلا...
باورت ميشه هنوز نرفته م بلاگ خودم و كامنتا رو ببينم....

به نام خدا

كسي از همكلاسي هاتون از وب شما خبر نداره ؟

اگه داشته باشه غيبت مي شه .

ثانيان اين اهميت نداره از نظر اخلاقي با خط وبتون نمي خوره .

در پناه مهدي (عج)

يا علي ابن ابي طالب(ع)

سلام

رضوان جان عضو بسيج هم بودي ما نمي دونستيم

كار استاد فيزكت از همه بامزه تر بود

به نام خدا

سلام عليكم

خاطرات دانشجويي و با زهم انتقادات ما

و هنو زهم هيچ كس نفهميده در دانشگاه چه بلايي داره بر سره ما مي ياد .

خدايا به تو پناه مي برم ((من علم لاينفع )).

انشاء الله امروز يا فردا نقد شديدي رو براي اون دوستاني كه خاطره هاي قشنگ قشنگ از دانشگاه نوشتن براشون مي ذارم.

قسمتي رو كه حال خودتون رو به هم مي زنه فكر نمي كنم از نظر اخلاقي درست باشه روي وبتون با مضامين قبلي تون بذاريد.

خدا تعارف نداره مطمئن باشيد.

براي كسي كه هنوز دنيا وسعت دارد در خيمه مهدي (عج) جايي نيست.

اين هم يك مطلب توپ جديد از وبلاگ انگاره هاي يك ديوانه :

با افتخار مي گفت: من دانشجو هستم!!

در حالي که نبود ...

اگر سر در طويله مي نوشتند: اينجا دانشگاه است!

کاش مطلبت رو هيچ وقت نميخوندم تا دپرس بشم ميدوني چرا چون اگه اين پست رو نميذاشتي تا اخر عمر دلم خوش بود که دانشگاه ما از يه لحاظايي تکه يعني يکتاست.اخه فکر ميکردم فقط داشگاه ماست که از يه سوله به عنوان نماز خونه خواهران وبرادران (البته اينجا قم است )،سلف خواهران وبرادران،سالن اجتماعات،سالن امتحانات،بوفه و...استفاده ميکنه.فکر ميکردم فقط دانشگاه خودمونه که هنوز دانشجوها رييس دانشگاه رو نميشناسن هر چند بيچاره رييس تازه داشت براي بچه شناخته ميشد که عوضش کردن.

ولي خداييش نميدونم متاسفانه يا خوشبختانه دانشگاه ما يه چيزي نداره اونم استاديه که دست تو دماغش کنه.حالا شما چه ميدونيد ايشون که يه تحصيل کرده فرنگ بودن دستشونو توي دماغشون ميکردن .شايد يه ناحيه نزديک دماغ بوده شما اشتباه کردي

سلام رضوان خانوم

اين دفعه مطلبت را خوندم و نظر مي ذارم. باز به دانشگاه شما که بهتون افتخار مي داد و جشني بر پا ميکرد، دانشگاه ما که اصلا روز دانشجو به روي خودش نمي آورد چه خبره. بچه هاي سال بالايي مي گفتند تا پارسال که شما نبوديد دانشگاه هر سال روز دانشجو جشن مي گرفت و به بچه ها يه هديه اي هم که عنوان روز دانشجو و اسم دانشگاه روش حکّ شده بود مي داد. ولي خوب ما که پامون را گذاشتيم تو دانشگاه، اوضاع دانشگاه به هم ريخت و بودجه کم آورد.

عجب سالن امتحانات با حالي داشتيد. رئيس دانشگاهتون را بايد دعوت کرد تو موجي که درباره ي صرفه جويي راه افتاده، تا از تجربياتش تو اين زمينه بهره ي کافي و وافي برد.

بابا!! بسيج دانشجويي شما رو با پسرا مي برد اردو!!!!

خدا رو شكر ما تو اين زمينه خيلي راحت بوديم. چون هميشه اردوهامون جداگانه بود. حسابي كيف مي كرديما.

اردوهايي كه بسيج دانشجويي برگزار مي كرد هميشه خواهر و برادر جداگانه بود. اما خوب اردوهاي هسته هاي علمي و نهاد هاي ديگه مختلط بود.

اگه خاطره ي مربوط به استادت را نمي نوشتي خيلي بهتر بود. حيفِ اين مطالب قشنگت نيست كه اين آخري اينطوري خرابش كردي. يعني اصلا حالم بد شد اون صحنه ي زشت را تصور كردم. بالأخره اون استاد يه عادت زشتي داشته ولي گفتنش به بقيه چه فايده اي داره؟!! به نظرم ما بايد حتي توي گفتار طنز گونه مون هم بعضي حرمت ها رو حفظ كنيم.

موفق باشي و پايدار.