چند روز پیش فیلم سینمایی «تلقــین» رو دیدم و اگر چه تا حالا فیلمهای خارجی رو به نقد نکشیدم، اما این فیلم کاری کرد که قلم بردارم و درباره ش بنویسم.

نام: تلقین (Inception)
نویسنده و کارگردان: کریستوفر نولان
محصول سال 2010 میلادی
توضیح فیلم قدری سخته اما به طور ساده و خلاصه درباره ش میشه اینطور گفت. افرادی هستند که به طور مجازی توانایی وارد شدن به خوابِ دیگران رو دارن و حتی میتونن از این طریق اطلاعات شخصیِ افراد دیگه رو سرقت کنن. این برای اون افراد کاری روتین به حساب میاد و اونها با شبیه سازی فضایی که یک فرد قراره در خواب ببینه، وارد خوابِ اون شده و سوء استفاده های اطلاعاتی می کنن.
قصه از اونجایی پیچیده میشه که قرار میشه اونها با ورود به خواب یک نفر (به نام رابرت فیشر) به جای سرقت اطلاعات، یک فکر جدید در ذهنِ اون قرار بدن و نظرش رو نسبت به اشخاصی تغییر بدن. اونها برای این کار وارد لایه های عمیق تری از خواب «فیشر» میشن. مثل اینکه خواب ببینیم که خواب هستیم و داریم خواب می بینیم. حتی از این هم پیچیده تر، خواب ببینیم که خوابیدیم و داریم خواب می بینیم که باز هم خوابیدیم و خلاصه رویا در رویا!

تماشای فیلم در مرتبه ی اول بسیار گیج کننده به نظر می رسه اما سرشار از نکته های جالب و شگفت انگیزه. مثلا اینکه در خواب زمان سریعتر می گذره و اگر ما 5 دقیقه بخوابیم، در خواب به اندازه ی چند ساعت میگذره. زمان در لایه های عمیق ترِ خواب (یعنی خوابی در خواب دیگه) به همون نسبت بیشتر میشه و این میشه که در فاصله ی پرتاب شدن ماشین از روی پل به درون رودخانه، در خواب به اندازه ی انجام یک عملیات پیچیده طول می کشه.
در فیلم بارها مرز بین واقعیت و رویا گم میشه و حتی شخصیتها برای گم نکردن این مرز، هر کدوم علامتی برای خودشون در نظر می گیرن که از این طریق بتونن واقعیت و رویا رو از هم تشخیص بدن. به عنوان مثال «کاب» (با بازی لئوناردو دی کاپریو) فرفره ای داره که در واقعیت به اندازه ی محدودی می چرخه. اما در رویا هرگز از چرخیدن نمی ایسته.

 

 

جلوه های ویژه یکی دیگه از جذابیت های این فیلم محسوب میشه که قطعا دهانِ بیننده رو از تعجب باز نگه میداره.
«تلقین» گرچه فیلم تخیلی- معمایی محسوب میشه اما با فیلمنامه ی منحصر به فردش، ذهن انسان رو به جاهای عجیبی سوق میده و یادآوری میکنه که این ذهن تا چه حد میتونه قابلیت پرواز داشته باشه. استفاده از عنصر «خواب» به عنوان نمادی از بی نهایت در این فیلم میتونه به نوعی با «مرگ» و زندگیِ پس از اون مرتبط باشه. چراکه تقریبا همه می دونیم خواب در این دنیا نزدیک ترین حالت به مرگه.

پیشنهاد می کنم موقع تماشا به دیالوگ ها دقت مضاعفی داشته باشید.

..................................................
پایین نوشت: برام پیامک اومد: می گویند هر وقت آب می نوشی بگو یا حسین (ع). این روزها که آب می بینی و نمی نوشی باید آرام گفت یا ابالفضل (ع)... 

 

نوشته شده در پنج شنبه 90/5/20ساعت 11:51 صبح توسط رضوان تو بنویس ( ) | |