شَها تو یوسف حُسنی و یوسفیان جهان       به پیش حسن تو چون صورت اند بر دیوار
تو را چنانکه تو هستی مدیح نتوان کرد             که عقل را به سَر کوی عشق نبود بار
کسی بسان تو در شیوه ی وفاداری               نیامده است و نیاید به عصری از اعصار
چنانکه بَهر پیمبر تویی برای حسین                           نظیر جعفر طیار و حیدر کرار
پی وفای حسین آنقدر فشردی پای           که هر دو دست برفتت ز دست و دست از کار
به آستان تو سوگند کاستانه ی تو                      ز عرش برتر و بالاتر است چندین بار
مرا چه حد که به وصف تو خود سخن رانم            که پای عقل بود لنگ اندرین مضمار
سمند طبع به مدحت چه سان کند جولان         پیاده است در این عرصه صدهزار سوار