چند وقت پیش فیلم «دموکراسی تو روز روشن» ساخته ی «علی عطشانی» رو دیدم و قصد دارم درباره نقاط ابهام و نکات ظریف فیلم بنویسم.

مبهم ترین: اولین نقطه ی ابهام فیلم، موضوعی بود که در خودِ فیلم هم بهش اشاره شد. اینکه آیا حتی شهدا هم بعد از مرگ مورد مواخذه و حساب و کتاب قرار میگیرن؟ و مگر نه اینکه شهید پس از شهادتش از تمام گناهانش پاک میشه؟ اما پاسخ این سوال در سکانس یکی مانده به آخر فیلم داده شد. زمانی که "امیر ستوده" (با بازی فرخ نژاد) در بیمارستان چشم باز می کنه و از برزخ به زندگیِ دنیا بر میگرده. این اتفاق، دلیل حرفِ "مهران رجبی" رو هم ثابت می کنه که به ستوده گفت:« تو که شهید نشدی، احتمالا پیچوندنت!» و اون راست می گفت. ستوده ترور شد اما کشته نشد که بخواد شهید محسوب بشه.
بی ربط ترین: نقطه ی ابهام بعدی سکانسی بود که ستوده (فرخ نژاد) به شکل بسیار تابلویی ادای صحبت کردن آقای رئیس جمهور رو در میاره که به شخصه هدف از این قسمت فیلم رو نگرفتم. اینکه چه ربطی به موضوعِ فیلم داشت و آیا فقط جنبه ی طنازی داشت یا نه، معلوم نشد.
نامشخص ترین: از ابهامات دیگه ی فیلم آخرین سکانسه که خانم مستند ساز (نیکی کریمی) با دوربینش در حال فیلم گرفتنه و تصویر که عقب میره می بینیم فرشته خوش تیپ! (گلزار) که تا پیش از این مامور جمع آوری شهدا بود، در پشت سر این خانم قرار گرفته و با شیطنت رو به دوربین لبخند می زنه. ما نفهمیدیم اون فرشته ی مهربون (!) با اون خانمِ خیلی مهربون تر چه کاری داشت و نکنه خدای نکرده اون خانم قرار بود شهید بشه؟!... استغفرالله.
خفن ترین: استفاده ی تابلو از صحنه ها و ماشین ها و تیپ های فیلم ماتریکس در این فیلم از نقاط ضعف و شاید هم قوت فیلم محسوب می شد!!
زیباترین: فیلم چند دیالوگ زیبا داره که اغلب از زبانِ "نیک ذات" (فروتن) بیرون میان:« شما رو فرستادن توی جزیره که با زندگی قیمت پیدا کنین، نه به هر قیمتی زندگی کنین.»

بامزه ترین: "ارژنگ امیرفضلی" با وجودی که نقش نسبتا کوتاهی داشت اما بامزگی اش رو کاملا حفظ کرده بود. البته از بامزگیهای "مهران رجبی" ابدا نمیشه گذشت.
فوق العاده ترین: هیچ وقت از حمید فرخ نژاد خوشم نیومده، اما در این فیلم "ستوده" رو عالی بازی کرد.
زاغارت ترین: نمی دونم چرا کارگردانها جدیدا فکر میکنن "نیوشا ضیغمی" بازیگر خوبیه؟ این روزا هر فیلم سینمایی که تبلیغ میشه نقش اول زنش نیوشا ضیغمیه!
بهترین: «دموکراسی تو روز روشن» بهترین که نبود. اما منو راضی از پای لپ تاپ (بخوانید صندلی سینما!) بلند کرد. از این کارگردان فیلم دیگه ای گمون نکنم دیده باشم و کلا نمی شناسمش. اما جا داره به کیفیت تصویر و صدای سه بعدی فیلم هم اشاره ای داشته باشم. جای تحسین داشت.

..................................................................
پایین نوشت1: به نوبه ی خودم لازم می بینم اعتراض خودم رو نسبت به هتک حرمت بی شرمانه ای که به کلام الله شد اعلام کنم. (اللهم عجل لولیک الفرج)
پایین نوشت2: پاییز از راه رسید و ماه مهر، حتی اگه دانش آموز و دانشجو هم نباشی، برات بوی خوش مدرسه رو میاره... یادش بخیر. با دیدن دانش آموزای دبستانی با اون روپوشهای خوشرنگ و تمیز و کیف و کفش نو، حسابی سر ذوق میام.

ایهام و استعاره و تمثیل و نقطه چین        آسان که نیست شاعرِ چشمان او شدن

- محمدعلی بهمنی-