پروردگارا! ما در درگاهت آرزوی دراز و بسیار داریم، ما به در گاهت امیدی بزرگ داریم، نافرمانی ات کردیم اما امید داریم بر ما بپوشی.
و اگر چه ما مستحق رحمتت نیستیم، پس تو اهل آنی که به ما ببخشی.
ای آمرزنده ی گناه! ای پذیرنده ی توبه! کجاست پرده پوشی نیکت، کجاست گذشت والایت، کجاست گشایش نزدیکت، کجاست رحمت واسعت، کجاست بخششهای گوارایت، کجاست فضل عظیمت، کجاست احسات دیرینت.
قسم به عزتت ای آقایم! اگر برانیَم، نروم از دَرَت.
مرا توبه ده تا نافرمانی ات نکنم، والهام کن به من کار خیر و عمل به آن را، و در شب و روز ترسِ از تو را.
خدایا! زنده و مرده ی ما را بیامرز.
ما را به ذکرت مشغول دار و از خشمت پناه ده و از عذابت در امان دار.

پروردگارا! شاید دیدی روگردانم ازتو، یا شاید دیدی شکرگذار نعمت هایت نیستم، یا شاید دیدی از غافلانم، یا شاید دیدی هم انس با مجالس بیهودگانم، یا شاید دوست نداشتی دعایم را بشنوی.
کرمت پروردگارا برتر است از مکافات مقصران. پس پناهنده ام به فضلت و گریزانم از تو به سویت*...

 

... و زیر سقف بلندت پرندگی بکنم       و غرق این همه امواج، بندگی بکنم**

............................................................
* فرازی از دعای ابوحمزه ثمالی
** شعر از مریم سقلاطونی

 

 

نوشته شده در سه شنبه 89/6/2ساعت 2:51 عصر توسط رضوان تو بنویس ( ) | |