# گمون کنم یکی از بهترین و هیجان انگیزترین اتفاقات این سال های زندگیم رخ داد! ملاقات با بهترین دوست مجازی ام!!
 حکایت ملاقاتِ ما تبدیل به پروژه ی عظیم و دست نیافتنی ای شده بود که طلسم بهش خورده بود. این طلسم بلاخره در تاریخ 18 آبان ماه 1391 شکسته شد. در مشهد مقدس، و توی نمایشگاه کتاب، و دقیقا توی غرفه ی انتشارات «رسم». وقتی وارد غرفه شدم و نگاهم کرد و شناخت، آغوشش رو باز کرد و همدیگه رو محکم در آغوش گرفتیم. اون خیلی بهتر از تصویری بود که به صورت مجازی ازش توی ذهنم ساخته بودم. از دوستیِ مجازی مون تقریبا 5 سالی میگذره، ولی وقتی از نزدیک دیدمش، حس کردم خیلی ساله با هم دوستیم. این برای اولین بار بود که یک دوستِ مجازی رو به طور زنده و حقیقی ملاقات می کردم..

 

# فیلم «یه حبه قند» رو دیدم. دلنشین بود و صحنه های به یادماندنی داشت. نکات کوچیکی هم داشت که قدری دلم رو می زد، اما چون به اصل ماجرا ربطی نداشت سعی کردم بهش اهمیت ندم. پُر رنگ و لعاب و با طراوت بود. گرچه، به نظرم کارهای قبلیِ «رضا میرکریمی» قدری پخته تر و قوی تر بودن.
# کم کم
سیاهیِ علَمت
دیده می شود...
اِم شب، اولین شبِ محرم.
# سریال «راستش را بگو» رو با َولَعِ بیهوده ای هر شب دنبال می کنم. هدفِ به ظاهر تازه ای رو بیان می کنه اما به خاطر ضد و نقیض های فراوانی که داخلش هست، نسبت به پایانش امیدوار نیستم.
# عقل بیهوده سَرِ طرح معما دارد            بازی عشق مگر شاید و اما دارد؟
در خیال آمدی و آینه ی قلب شکست          آینه تازه از امــروز تمــاشا دارد
- فاضل نظری-

 

 

نوشته شده در پنج شنبه 91/8/25ساعت 3:44 عصر توسط رضوان تو بنویس ( ) | |