خلوت من
پست قبلی ظاهرا حسابی جنجال برانگیز شد و انتقاد های زیادی رو به دنبال داشت. یک سری سوء تفاهمات ایجاد شد که لازم شد توضیحات و توجیهاتی داده بشه. پیش از هر چیز یک معذرت خواهی بدهکارم به همه ی دوستان و عزیزانی که زحمت کشیدن و به اینجا اومدن. همه اش تقصیر استادِ خارج درس خونده ی منه! خودم بعدا وجدان درد گرفتم از اینکه اون چیزا رو درباره ی استادم نوشتم. نه اینکه دروغ گفته باشم, ولی دست کم اَجر مطلبمو ضایع کردم. خلاصه اینکه گرچه اون استاد خیلی بعیده منو به خاطر بیاره, اما من هم بدون شک اون خاطره رو تعریف نمی کردم بهتر بود و همین جا ازش عذر می خوام. از کلیه ی دوستانی هم که با خوندن خاطره ی استادم حالشون به هم خورد صمیمانه پوزش می طلبم. انشالله دیگه تکرار نمی شه! و اما موضوع اصلی که با پست قبل ایجاد شد و مر بوط میشه به خاطره ای که از اردوی شلمچه نوشتم. اینکه یک عده دانشجو با ظاهری عجیب و نامناسب توی اردو شرکت کرده بودن و تعجب منو برانگیخته بودن. عده ای از دوستان و بازدید کنندگان با این طرز برخورد من مخالفت کردن و معترض بودن که چرا بعضی آدم های مذهبی (یا به اصطلاح مذهبی!) بقیه ی افراد رو از خودشون دور می کنن و از این حرفا. اصل موضوع اینه که اولا بنده کی باشم که بخوام کسی رو کوچیکتر و کم ارزش تر از خودم به حساب بیارم. دوما هدف من از نوشتن اون خاطره, اظهار تعجب خودم بود. چراکه به ندرت به چشم خودم دیده بودم که جوان هایی با تیپ و قیافه های تابلو و به عبارتی جلف, قصد عزیمت به مناطق جنگی رو داشته باشن. با این وجود هرگز کوچکترین بی احترامی به چنین افرادی نکردم و همیشه سعی کردم خودم رو بهتر از اونا ندونم (بماند که بی احترامی های زیادی از این تیپ افراد دیدم). اما در همین خصوص خوبه به مطلبی هم اشاره کنم. این درسته که انسانها رو از ظاهر نباید شناخت و درباره شون قضاوت کرد, این باطن آدم هاست که مهمه. ولی ما در آیات و روایات می بینیم که سفارش شده به افراد مومن, که هرگز به لباس انسانهای کافر در نیان. بلکه سعی کنن ظاهر خودشون رو مثبت و موجه نشون بدن. ما داریم سعی می کنیم که به ظاهر هیچ اهمیتی ندیم, در صورتی که اسلام خیلی به ظاهر مومن اهمیت میده. برای مثال به زن ها توصیه می کنه که چادر و یا لباس های بلند بپوشن که پوشش مناسبی است برای بدن. و حتی ظاهر سازی هم از نظر اسلام اهمیت داره. نمونه اش عزاداری های ایام محرم, که سفارش شده اگر کسی غمگین هم نشد و گریه نکرد, اما به خودش حالت عزا بگیره و وانمود کنه که در حال اشک ریختنه. همین کار هم از نظر اسلام ثواب محسوب میشه. این جور ظاهر سازی ها البته نباید شکل ریا به خودش بگیره. اما منظور این هست که ظاهر آدم ها و نحوه ی لباس پوشیدن, مدل مو, طرز حرف زدن و برخورد با بقیه ی افراد (که همه ظواهر محسوب میشن) باید به گونه ای باشه که از دید همه مثبت و خوب به نظر بیاد. این مطلب جای بحث های زیادی داره که من به همین اکتفا می کنم و بقیه اش رو می سپرم دست شما. ............................ پ.ن: باورم نمی شود! قیصر امین پور...
| Design By : RoozGozar.com |
چه زیبا شدند جملاتم، وقتی برای تو هستند، ای دورترین نزدیکی به من!
دوست می دارمت
