میگن مسخره کردن کار ناپسندیه. تقریبا همه از مسخره شدن بیزارن. از نظر بعضیا این نهایت بی ادبی و بی فرهنگیه که کسی یه نفر دیگه رو مسخره کنه. میگن کسی که کارش مسخره کردن مردم باشه, خودش ازهمه مسخره تره! : عیب جویان بیشتر گم کرده راه.

روی این فکر می کنم که برای مسخره کردن چه تعریفی میشه ارائه داد. این طور به نظر میاد که مسخره کردن, همون به رخ کشیدن ِ عیب دیگران باشه. اما شنیدین که گاهی میکن: "خودتو مسخره کردی!؟"

آدما گاهی با بعضی از کاراشون باعث تمسخر مردم می شن. مثلا کسی که لباس های عجیب و غریب می پوشه یا به طرز خنده آوری راه می ره و... .

با این حال مسخره کردن معنای فراتری هم می تونه پیدا کنه. معنایی که به ما ثابت می کنه همگی به نحوی در حال مسخره کردن خودمون هستیم!

حدیثی از امام رضا (ع) هست که می فرمایند: هفت چیز جنبه ی مسخره دارد:

1- کسی که به زبان, استغفار کند و در دل پشیمان نباشد.

2- کسی که توفیق از خدا بخواهد و کوشش نکند.

3- کسی که بهشت بخواهد و بر سختی ها صبر ننماید.

4- کسی که به خدا از آتش پناه برد و از لذت دنیا دست نکشد.

5- کسی که مرگ را یاد کند و آماده ی آن نشود.

6- کسی که خدا را یاد کند و مشتاق دیدار او نباشد.

7- کسی که در گناه اصرار ورزد و بدون توبه از خدا طلب عفو و بخشش کند.

حالا دیدین چه جوری در هر شبانه روز بارها و بارها خودمونو مسخره می کنیم؟ (البته خودمو عرض می کنم و امثال خودم رو!!) دقیقا نمی دونم دلمو به چی خوش کردم که اینقدر هم ادّعام میشه. به اینکه صبورم؟ به اینکه اهل کوشش کردنم؟ یا به اینکه چشممو روی لذت های دنیا بستم؟

نمی دونم...

اینجوری بودن دست کم یادآوری ام می کنه که به دنیا نیومدم که عیش و نوش کنم. پس نباید به خاطر سختی ها و مشکلات شکایتی داشته باشم. یادم باشه این جا دُنیاس...!

...........................................

نتیجه گیری 1: تا اطلاع ثانوی چارخونه تماشا کردن ممنوع!

نتیجه گیری 2: "مهران مدیری", "رضا عطاران" و الباقی باید هر چه سریعتر به دار مجازات آویخته بشن. اینا کارشون فقط مسخره کردن بوده!! (نمی دونم اینا چه ربطی به مطلبم داشت. فکر کنم باز جو گیر شدم!!)

پ. ن: همون هفت جنبه رو بچسب. حفظ کن فردا ازت می پرسم!